Τούτη τη στιγμή μας χρειάζεται να τεντώσουμε ξανά το τόξο μας. Μέσα στην ιστορία, αλλά και ενάντια σε αυτήν, οφείλουμε να κερδίσουμε αυτό που κιόλας είναι δικό μας: τη μικρή σοδειά των χωραφιών μας, τη σύντομη αγάπη ετούτης εδώ της Γης. Ενας άνθρωπος γεννιέται και πρέπει να τον βγάλουμε έξω από τις εφηβικές μανίες των καιρών που ζούμε.
Το τόξο λυγίζει. Το ξύλο ουρλιάζει. Πάνω στην κορυφή της υψηλότερής του έντασης, ένα ευθυτενές βέλος θα φύγει ορμητικό, για να διαγράψει την πιο σκληρή κι ελεύθερη τροχιά
-Albert Camus