ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ

Οι συγκοινωνίες είναι κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ

Από 1η Φλεβάρη, τέθηκαν σε εφαρμογή τα νέα μέτρα κυβέρνησης και «τρόικας» για τα μέσα μεταφοράς που οδήγησαν στην επιβολή τεράστιων αυξήσεων στην τιμή των εισιτηρίων (40%), αλλά και στην κατάργηση δρομολογίων και γραμμών λεωφορείων που εξυπηρετούν πολυσύχναστες και πυκνοκατοικημένες περιοχές. Τα νέα μέτρα αποβλέπουν στη σταδιακή ιδιωτικοποίηση των πιο σημαντικών και κερδοφόρων λειτουργιών τους, ενώ παράλληλα έχει εξαπολυθεί μία τεράστια επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς.

Οι δημόσιες συγκοινωνίες αποτελούν κοινωνικό δικαίωμα των εργαζόμενων, της νεολαίας και των ηλικιωμένων. Είναι δημόσια αγαθά και όχι εμπόρευμα, έχουν κοινωνικό χαρακτήρα και πρέπει να χρηματοδοτούνται από το κράτος και να παρέχονται δωρεάν.

Οι δημόσιες συγκοινωνίες δεν μπορούν να λειτουργούν με τα κριτήρια της κερδοφορίας, της ανταγωνιστικότητας και του μικρότερου κόστους. Αυτή η λογική είναι σε βάρος της ποιότητας, της εξυπηρέτησης και της κάλυψης των αναγκών της μετακίνησης και θα έχει ως αποτέλεσμα ακριβότερα εισιτήρια, περικοπή και κατάργηση των μειωμένων εισιτηρίων και λιγότερο ασφαλείς συγκοινωνίες.

Η δικαιολογία της κυβέρνησης για τις αυξήσεις είναι πάντα η ίδια που χρησιμοποιείται και σε άλλους τομείς που ιδιωτικοποιούνται: έχουν χρέη. Όμως για τα χρέη δεν ευθύνονται ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε οι επιβάτες. Είναι όμως το ίδιο το κράτος που συστηματικά δεν αποδίδει τις επιδοτήσεις που οφείλει βάση του νόμου (καταβάλει μόλις το 18% αντί του 70%). Αυτό οδήγησε στον τοκογλυφικό τραπεζικό δανεισμό (με επιτόκιο 10% !) από τους φορείς των ΜΜΜ με τοκοχρεολύσια 1,2δις € . Αντίθετα οι ιδιωτικές συγκοινωνίες επιδοτούνται μέχρι το τελευταίο Ευρώ  (ΟΑΣΘ, ΚΤΕΛ, κλπ). Είναι εξωφρενικό στη Θεσσαλονίκη όπου οι συγκοινωνίες είναι ιδιωτικές κάθε μετακίνηση να επιδοτείται με 0,91€, ενώ στην Αθήνα που είναι δημόσιες η επιδότηση ανά μετακίνηση να είναι με το ζόρι 0,14€.

Όμως, για αξιοπρεπείς δημόσιες μεταφορές πληρώνουμε φόρους. Οι αυξήσεις των εισιτηρίων δεν είναι τίποτε άλλο παρά έμμεση μεταφορά πλούτου προς τα πλουσιότερα στρώματα τις ελληνικής κοινωνίας, τα οποία μονίμως και νομίμως φοροδιαφεύγουν.

Πόσο δίκαιο είναι τη στιγμή που μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις να αυξάνονται τα εισιτήρια;  Κανείς εργαζόμενος δεν πήρε αύξηση 40 % για να μπορέσει να καταβάλλει και την αύξηση των εισιτηρίων! Οι περισσότεροι πήραν μείωση και απόλυση από τις δουλειές τους και η πολιτεία έπρεπε να δείξει ανθρώπινο πρόσωπο στη φτώχεια του λαού.

Ημέρα Δράσης : Σάββατο



• Να παρθούν πίσω οι αυξήσεις! Να επανέλθει το κόστος του εισιτηρίου στο 1€ και της μηνιαίας κάρτας στα 35, στην προοπτική ακόμα μεγαλύτερης μείωσής τους
• Δωρεάν μετακίνηση έως τις 9 το πρωί για τους εργαζόμενους
• Δωρεάν μετακίνηση των ανέργων, των φοιτητών-μαθητών και των πολυτέκνων-τριτέκνων
• Δεν είμαστε τσαμπατζήδες! Δεν ανεχόμαστε άλλο την κοροϊδία!
• Υποστηρίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς!

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Για την Λαϊκή Αλληλεγγύη, την Αντίσταση και την Ανυπακοή

 

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ Ο ΝΟΜΟΣ ΡΕΠΠΑ… ΤΙ ΚΑΝΩ???
ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ ΠΡΙΝ & ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ!

Οδηγίες για το θέμα των ελεγκτών – σε οποιοδήποτε μέσο μαζικής μεταφοράς

• Δεν δίνουμε τα στοιχεία μας σε ελεγκτή, σεκιουριτά κ.λπ. παρά μόνο αν είναι παρών και μας το ζητήσει αστυνομικός (ακόμη και εκτός υπηρεσίας) ή δικαστικός. Δηλώνουμε ευθαρσώς ότι το «Δεν πληρώνω» είναι πολιτική στάση ανυπακοής σε άδικες και δυσβάσταχτες τιμές για ένα κοινωνικό αγαθό. Δεν ακολουθούμε το ελεγκτή οπουδήποτε, κατεβαίνουμε στην επόμενη στάση ή βγαίνουμε από το σταθμό μετρό κ.λπ.

• Εάν μας εμποδίσουν με οποιοδήποτε τρόπο έστω και για ένα λεπτό, τους εξηγούμε ότι διαπράττουν το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης (άρθρο 325 του Ποινικού Κώδικα), που διώκεται αυτεπάγγελτα, και τους ενημερώνουμε ότι θα καλέσουμε εμείς οι ίδιοι την αστυνομία για να προσαχθούν στο τμήμα, όπου θα συλληφθούν και θα παραμείνουν μέχρι να οδηγηθούν στο Αυτόφωρο. Αυτό και κάνουμε (καλούμε το 100) εάν δεν μας αφήσουν να φύγουμε αμέσως.

• Σε αντίθεση με αυτούς, εμείς δεν θα συλληφθούμε διότι η μη πληρωμή εισιτηρίου είναι πταίσμα που διώκεται κατ’ έγκληση (δηλ. με απόφαση του Δ.Σ. της εταιρίας που εξουσιοδοτεί τον νόμιμο εκπρόσωπό της κ.λπ.). Αστυνομικοί που αρνούνται (αυτό δεν έχει συμβεί ως τώρα) να συλλάβουν όποιον διαπράττει το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης διαπράττουν παράβαση καθήκοντος και θα μηνυθούν και αυτοί.

• Να έχουμε υπόψη ότι πολλοί ελεγκτές δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά – και αλλάζουν άρδην θέση και στάση μόλις βρεθούν στο αστυνομικό τμήμα (έχουμε πλέον πολλά συγκεκριμένα παραδείγματα και στην Αθήνα). Εννοείται ότι σε περίπτωση που έχουμε το παραμικρό πρόβλημα, αμέσως ειδοποιούμε τηλεφωνικά οποιαδήποτε τοπική επιτροπή ώστε να υπάρξει άμεση συμπαράσταση.

Λεπτομερείς Νομικές οδηγίες

1. Δεν δίνω τα στοιχεία μου στον ελεγκτή, παρά μόνο αν μου τα ζητήσει οποιοσδήποτε αστυνομικός (ακόμα και εκτός υπηρεσίας), πταισματοδίκης ή ειρηνοδίκης, που τυχόν βρίσκεται εκείνη τη στιγμή στο μέσο μαζικής μεταφοράς (λεωφορείο, μετρό κ.λπ.). Δεν είμαι υποχρεωμένος να περιμένω την άφιξη της αστυνομίας. Στο μετρό/ηλεκτρικό περπατώ προς την έξοδο αφού ζητήσω από τους ελεγκτές να μην εμποδίζουν με οποιοδήποτε τρόπο την απρόσκοπτη έξοδό μου από το σταθμό. Στο λεωφορείο/τρόλεϊ/τραμ ζητώ από τον οδηγό ν’ ανοίξει την πόρτα στην επόμενη στάση και από τον ελεγκτή να με αφήσει να κατεβώ, διότι δεν επιθυμώ να παραμείνω στο όχημα. Τους ενημερώνω ότι σε αντίθετη περίπτωση διαπράττουν το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης (άρθρο 325 του Ποινικού Κώδικα), που διώκεται αυτεπάγγελτα και θα έχει ως συνέπεια τη σύλληψη και κράτησή τους μέχρι την προσαγωγή τους στο Αυτόφωρο.

2. Αν μου κλείσει την πόρτα και μου περιορίσει την έξοδο ο ελεγκτής ή οδηγός, καλώ αμέσως εγώ ο ίδιος το 100, καταγγέλλοντας ότι κρατούμαι παράνομα, και ζητάω την άμεση επέμβασή τους διότι διαπράττεται αυτόφωρο αδίκημα σε βάρος μου. Αναφέρω το νούμερο του οχήματος, το σημείο που αυτό βρίσκεται και την κατεύθυνσή του. Αν δεν έχω τηλέφωνο, ή εμποδίζομαι, ζητώ από τους συνεπιβάτες μου να καλέσουν αυτοί το 100 και ν’ αναφέρουν το συμβάν. Γράφω/συγκρατώ το νούμερο που υπάρχει στο καρτελάκι του ελεγκτή, προκειμένου να μπορώ να αναζητήσω κι εγώ και οι αστυνομικοί τα στοιχεία της ταυτότητας του, από τον οργανισμό στον οποίο εργάζεται (ΟΑΣΑ, Μετρό κ.λπ.), σε περίπτωση που αυτός φύγει ή δεν έρθουν οι αστυνομικοί, προκειμένου να μπορώ να υποβάλλω και μετά μηνυτήρια αναφορά κατά συγκεκριμένου προσώπου.

3. Εξηγώ στους συνεπιβάτες μου ότι η στάση μου δηλώνει συμμετοχή στο κίνημα «Δεν πληρώνω» και ζητώ την αλληλεγγύη τους – μεταξύ άλλων, ζητώ ονόματα και τηλέφωνα συνεπιβατών μου, εξηγώντας τους ότι χρειάζομαι μάρτυρες προκειμένου να βεβαιώσουν στα αστυνομικά όργανα ότι με παρεμποδίζουν να βγω από το λεωφορείο. Καλώ αμέσως στα τηλέφωνα οποιασδήποτε τοπικής επιτροπής – αν δεν τα έχω, τηλεφωνώ σε κάποιον γνωστό μου και ζητώ να τα βρει και να τους ειδοποιήσει, ζητώντας αμέσως νομική βοήθεια. Δεν ξεχνώ να δώσω στοιχεία, για το πού βρίσκομαι και πού κατευθύνομαι, για να μπορέσουν να έρθουν άμεσα οι δικηγόροι, και το τηλέφωνό μου, για να επικοινωνήσουν αμέσως μαζί μου.

4. Όταν έρθουν οι αστυνομικοί, τους δίνω τα στοιχεία μου και απαιτώ να συλλάβουν αμέσως τον ελεγκτή ή και τον οδηγό, διότι με κράτησαν παράνομα εντός του οχήματος ή του σταθμού. Ζητώ να εφαρμόσουν την αυτόφωρη διαδικασία και να οδηγηθούν οι υπαίτιοι αμέσως στο αστυνομικό τμήμα. Αν υπάρχουν περισσότεροι του ενός ελεγκτές που με παρεμποδίσουν να εξέλθω, ζητώ τη σύλληψη όλων. Επίσης ζητώ από τους αστυνομικούς να κρατήσουν τα στοιχεία όλων των μαρτύρων συνεπιβατών μου, που βρίσκονται στο όχημα κατά την άφιξή τους, όπως είναι υποχρεωμένοι να κάνουν σύμφωνα με το άρθρο 95 παρ. 4 του 141/1991 Προεδρικού Διατάγματος.

5. Αν οι αστυνομικοί δεν ενεργήσουν τα νόμιμα, δηλαδή δεν προβαίνουν στη σύλληψη των δραστών και δεν κρατήσουν τα στοιχεία των παρευρισκομένων μαρτύρων, τους υπενθυμίζω ότι διαπράττουν παράβαση καθήκοντος, σύμφωνα με το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα, και ότι θα αναγκαστώ να τους μηνύσω. Σε περίπτωση που δεν ενεργήσουν τα νόμιμα, ζητώ τα στοιχεία τους δηλώνοντάς τους ότι θέλω να τους αναφέρω στους ανωτέρους τους. Αν δεν μου τα δώσουν, κρατώ τα νούμερα που αναγράφονται στη στολή τους και καλώ ξανά το 100, ενημερώνοντάς τους για τα αδικήματα που διαπράττουν οι αστυνομικοί.

6. Στο αστυνομικό τμήμα, αναφέρω το συμβάν στον αρμόδιο αξιωματικό υπηρεσίας και του ζητώ να ενεργήσει αυτεπάγγελτα, να λάβει αμέσως την κατάθεσή μου και να σχηματίσει αμέσως δικογραφία σε βάρος των δραστών, διότι το αδίκημα της παράνομης κατακράτησης δεν διώκεται κατ’ έγκληση, αλλά αυτεπαγγέλτως. Για το λόγο αυτό αρνούμαι να καταβάλλω το παράβολο μηνύσεως, αξίας 100 ευρώ, εάν μου ζητηθεί, καθώς εκ του νόμου δεν έχω τέτοια υποχρέωση. Σε περίπτωση που ο αρμόδιος ανακριτικός υπάλληλος αρνηθεί να σχηματίσει δικογραφία, του υπενθυμίζω ότι διαπράττει κατάχρηση εξουσίας (άρθρο 239 Π.Κ. εδάφιο β) και παράβαση καθήκοντος (άρθρο 259 Π.Κ.) και θα αναγκαστώ να τον μηνύσω.

7. Αναφέρω στους αστυνομικούς ότι δεν μπορούν να με συλλάβουν για το πταίσμα του άρθρου 391 Π.Κ. (αποφυγή πληρωμής εισιτηρίου), διότι το αδίκημα διώκεται μόνο μετά από έγκληση την οποία, για να υποβάλει ο ελεγκτής, θα πρέπει να έχει ειδική εντολή και εξουσιοδότηση από το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΑΣΘ στην οποία να αναγράφονται τα πλήρη στοιχεία μου, πράγμα αδύνατον, διότι δεν με γνώριζαν μέχρι τη στιγμή του συμβάντος. Επικουρικά, τους υπενθυμίζω ότι, σύμφωνα με το άρθρο 409 Π.Κ., «σε περίπτωση αυτόφωρου πταίσματος, επιτρέπεται η σύλληψη του δράστη, από κάθε αστυνομικό όργανο που έσπευσε, ή από ανακριτικό υπάλληλο, μόνο για τη βεβαίωση της ταυτότητάς του ή την άμεση εισαγωγή του σε δίκη όποτε αυτή είναι δυνατή», όμως στην πράξη είναι αδύνατη η άμεση εισαγωγή σε δίκη κάποιου πολίτη για πταίσμα. Παραμένω στο τμήμα, μέχρι να έρθει ο δικηγόρος μου και δηλώνω ότι επιθυμώ την παρουσία του.